DVADESET ČETVRTA GODIŠNJICA FEBRUARSKOG ODBRAMBENOG BOJA JEDINICA 5 KORPUSA A R BIH

---

Ofanziva srpskih snaga na Bihaćki okrug, planirana i pripremljena u Komandi Glavnog štaba Vojske Republike Srpske, a razrađivana u komandama 1. i 2. krajiškog korpusa, otpočela je 6. februara 1994. godine na linije odbrane i zonu odgovornosti 501. i 503. brdske brigade i 504. lake brigade 5. korpusa A R BiH. Ove jedinice branile su prilaze Bihaću, kanjonu Une i hidroelektrani "Kostela".

U boj protiv jedinica 5. korpusa uključeni su dijelovi 1. i 2. krajiškog korpusa Vojske Republike Srpske/VRS/ i to: drvarska, petrovačka, bihaćka i bosanskokrupska brigada, jedinice specijalne namjene, dijelovi jedinica korpusne policije, rezervna policija općina Prijedor, Sanski Most, Bosanski Novi, Bosanska Krupa i Bosanski Petrovac.

Vatrena podrška snaga u napadu obezbijeđena je koncentracijom velikog broja artiljerijsko-raketnih oruđa i tenkova (topovi 76 i 130 mm, haubice 105, 122 i 155 mm, višecjevni bacači raketa tipa "Oganj", minobacači 60, 82 i 120 mm, tenkovi T-55, oklopni transporteri, borbena vozila pješadije i protivavionski topovi 20, 30 i 40 mm).

Osnovni ciljevi ofanzive sa širokog zahvata fronta od Lohovskih brda do Jezera bili su:protjerivanje snaga 5. korpusa sa Grabeškog i Grmuško-srbljanskog platoa, zauzimanje hidroelektrane "Kostela", presijecanje komunikacije Bihać - Cazin, izazivanje straha i panike među stanovništvom, u daljem zadatku ovladavanje prigradskim naseljima i gradom Bihaćom.

Nakon intenzivne artiljerijske vatre kojoj su bili izloženi prednji kraj odbrane jedinica 5. korpusa, prigradska i gradska naselja Bihaća, te rubni dijelovi cazinske općine, u jutarnjim satima 6. februara 1994. godine otpočeo je kombinirani napad pješadije i oklopno-mehaniziranih jedinica srpske vojske na  pravcu: kasarna "Grabež" - selo Spahići, kao glavnom i selo Drenovo Tijesno - kota Hasin vrh, selo Drenovo Tijesno - kota Vršak i kasarna "Grabež" - kota Greben, kao pomoćnim pravcima napada.

Jedinice 5. korpusa pružile su maksimalan otpor i onemogućile brze prodore srpskih snaga po pravcima. Prvog dana ofanzive, zahvaljujući neprekidnom dejstvu artiljerije i upotrebi pješadije u talasima, napadač je na glavnom pravcu napada napredovao do jednog kilometra, a u sljedećih šest dana još oko tri kilometra, dok na pomoćnim pravcima napada gotovo da nije ni imao uspjeha, izuzme li se taktičko pomjeranje linija 5. korpusa u cilju izbjegavanja neprekidne artiljerijske vatre.

Da bi eksploatisao početne uspjehe na glavnom pravcu napada i brzo izbio u rejon Spahića, neprijatelj  je danima bezuspješno pokušavao probiti linije odbrane na pomoćnom pravcu, u rejonu kota Hasin vrh - Vršak i spojiti se sa snagama na glavnom pravcu, odsjeći Grmuško - srbljanski plato, ovladati kotom Greben i staviti pod kontrolu komunikaciju Bihać - Pokoj - Cazin. Pri tome je trpio gubitke na uzastopnim položajima, te je petog dana ofanzive bio primoran da u boj uvede bosanskograhovsku brigadu, daleko lošijih borbenih kvaliteta od ostalih brigada. Sedmog dana ofanzive linije odbrane jedinica 5. korpusa su u potpunosti konsolidovane i stvoreni uslovi za izvođenje kontranapada. Srpski vojni i politički vrh se ipak morao pomiriti sa činjenicom da je plan o brzom zauzimanju Bihaća propao.

Ono što je sramnije je činjenica du su snage tzv. Autonomne pokrajine Zapadna Bosna napale jedinice 5. korpusa s leđa.

Naime, uz posredovanje Francuskog bataljona 18. januara 1994. godine potpisan je Sporazum o prekidu dejstava i neprijateljstava. Sporazum su uz saglasnost svojih komandi potpisali komandant 5. korpusa Atif Dudaković i komandant Štaba odbrane i policije tzv. Autonomne pokrajine Zapadna Bosna, Asim Delić. Otpočinjanjem ofanzive srpkih snaga na Bihaćki okrug, 6. februara 1994. godine, snage Fikreta Abdića su prekršile primirje i 16. februara 1994. godine  napale jedinice 5. korpusa s leđa. U otvorenom pismu od 20. februara 1994. godine komandant Francuskog bataljona, pukovnik Legrije, ovu činjenicu je i sam priznao.

 

 

 

---